Είναι ίσως η μεγαλύτερη γυναικεία φωνή που διαθέτει σήμερα το ελληνικό τραγούδι. Κι αν δεν είναι η μεγαλύτερη, είναι όμως μοναδική. Η Ελένη Βιτάλη έχει τη σπάνια ικανότητα, χάρη στην εκφραστικότητα και την αισθαντικότητα της φωνής της, να μετατρέπει σε κάτι ξεχωριστό ακόμα και ένα συνηθισμένο "βαρύ" λαϊκό τραγούδι της δεκαετίας του '80.
Μου αρέσει όμως και η ειλικρίνειά της, το ότι δεν φοβάται το "τσαλάκωμα". Το έχει αποδείξει πολλές φορές. Στην εφημερίδα Metropolis της περασμένης Παρασκευής, σε μια συνέντευξη που έδωσε για το νέο της άλμπουμ ("Επτά και να προσέχεις") λέει επί λέξει:
"Δεν μπορώ ατάκες του τύπου 'όλα τα τραγούδια είναι παιδιά μου', δεν μπορώ να τ'ακούω αυτά. Αν σου έρθει μια βλακεία στο μυαλό, πρέπει να τη φάει στη μάπα ο κόσμος;".
Κι όμως, αυτό γίνεται τα τελευταία χρόνια με το ελληνικό τραγούδι και με το είδος των τραγουδιών που προωθούνται, από παντού. Τρώμε διαρκώς στη μάπα βλακείες, πολλές και μεγάλες βλακείες, πιο πολλές απ'όσο μπορούμε να αντέξουμε.
Απο το πολύ καλό http://a-ergodes.blogspot.com
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου